مقایسه تاثیر آموزش به روش قصه گویی و روش بازی بر بروز خلاقیت در کودکان پیش دبستانی از نگاه مربیان

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر آموزش به روش قصه گویی و بازی بر بروز خلاقیتدانش آموزان دوره پیش دبستانی شهر تهران از نگاه مربیان بود. جامعه آماری این پژوهششامل ۵۵ نفر از دانش آموزان دوره پیش دبستانی شهر تهران بود که بر اساس روش نمونهگیری تصادفی تعداد ۴۰ نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهشابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خلاقیت عابدی (۱۹۹۶) بود. جهت تحلیل داده ها از آمارتوصیفی (میانگین و انحراف معیار) جهت توصیف داده ها و از آمار استنباطی شامل تحلیلآنکووا جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین نمره خلاقیت آزمودنی هایگروه گواه و آزمایش در روش قصه گویی در مرحله پیش آزمون تفاوت قابل ملاحظه ای بایکدیگر نداشتند و می توان دید که نمره خلاقیت در گروه آزمایش در روش قصه گویی دردر مرحله پس آزمون افزایش قابل توجهی داشته است. همچنین میانگین نمره خلاقیتآزمودنی های گروه گواه و آزمایش در روش بازی در مرحله پیش آزمون تفاوت قابلملاحظه ای با یکدیگر نداشته است. در حالیکه در مرحله پس آزمون میانگین نمره خلاقیتدر گروه آزمایش در روش بازی در مرحله پس آزمون افزایش پیدا کرد. علاوه بر این آماراستنباطی نشان داد بازی بر خلاقیت دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری داری داشته ومیزان خلاقیت را در دانش آموزان افزایش داده. همچنین روش قصه گویی نیز بر خلاقیتدانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری داشته و در مجموع توانسته است میزان خلاقیت را دردانش آموزان ارتقا دهد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، قصه گویی ، بازی ، پیش دبسان