اثربخشی مهارت های ارتباطی بر تعارض والد – نوجوان

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر تعارض والد –نوجوان در نوجوانان پسر شهر تهران انجام شد. روش این پژوهش آزمایشی و طرحپژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری دانش آموزانپسر ۱۵ تا ۱۸ ساله را شامل می شد که در سال تحصیلی ۹۸ - ۹۹ در مدارس منطقه ۱۲تهران مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه این پژوهش شامل ۴۰ دانش آموز است که به طورتصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (۱۵ نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. ابزارپژوهش، پرسشنامه رفتار تعارض رابین و فاستر بود. برنامه آموزش مهارت های ارتباطیطی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده هایجمع آوری شده، علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند آزمون تحلیل کواریانساستفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظتعارض والد – نوجوان تفاوت معنی دار وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آناست که آموزش مهارت های ارتباطی باعث کاهش تعارض والد- نوجوان (۴۰ %= اندازهاثر) در دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. از این رو اینپژوهش پیشنهاد می کند که بر آموزش مهارت های ارتباطی به دانش آموزان تاکید شود و باآموزش این مهارت ها رابطه بین والدین و نوجوانان بهبود پیدا کند و بسیاری از مسائل ومشکلات مربوط به رابطه والد نوجوان از بین برود.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، تعارض ، والد –نوجوان ، دانش آموزان