در این مقاله سعی شده است تا با نگاهی عمقی و ریشه ای، به مسائلی چون برگزاریآزمون ها، رویکردهای آموزشی رایج، مسائل فرهنگی و تربیتی پیرامون جدا سازی و آموزشاین دسته از افراد و امکانات فراهم شده توسط دولت، جهت رشد افراد تیزهوش پرداختهو راهکارهایی را برای بهره برداری از این گنجینه بی بدیل کشور و به فعلیت رسائیدن ایننیروی عظیم بالقوه ارائه نماییم. پرسش اساسی، که این تحقیق مطرح می کند با توجه بهکیفیت بخشی به آموزش تیزهوشان این است که آیا سیاست ها و برنامه های اعمال شدهکنونی می تواند به واقع زمینه مناسبی را برای شناسا یی و پرورش مناسب افراد تیز هوشفراهم نماید و در نهایت مشخص شد که افزایش پرشتاب مدارس استعدادهای درخشانخصوصا در کلان شهرها و دیگر مراکز است انها، توسعه مدارس استعدادهای درخشان وافزایش تعداد دانش آموزان این مدارس، بیشتر از آن که منجر به رشد کیفی این مراکزشود، زمینه رشد کمی آنها را فراهم نموده است. روش پژوهش حاضر، روش توصیفی بارجوع به اسناد و منایع چاپی ونیز استفاده از منابع الکترونیکی و سایت های معتبر ونیزگزارشاتی که در سایت های مختلف در طی مصاحبه با متخصصین و دست اندرکاران سازمانملی پرورش استعدادهای درخشان موجود بود.