نقش آموزش الکترونیکی در کارآمد سازی نظام برنامه ریزی آموزشی ایران

برنامه ریزی آموزشی علیرغم نقش و اهمیت آن، کمتر به عنوان یک موضوع مستقل در متون علمی و دانشگاهی موردبحث قرارگرفته اسـت، ایـن در حالی است که، برنامه ریزی های آموزشی از یکسو متاثر از جهت گیریها و سیاستهای کلان فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و اجتماعی جامعـه و از طرف دیگر، جهت دهنده آن بوده و برجهت گیریهای کلان کشوری در ابعاد مختلف تاثیرگذار مـیباشـد . ازایـن رو، گفتمـانهـای غالـب محـیطهـای مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را در تدوین و نقش آفرینی برنامه ریزی آموزشی نقش بسیار مهمی دارند. گفتمانهای غالب میتوانند سیاسـتهـا و جهتگیری های کلان آموزشی متفاوتی را در پی داشته باشند و مانند چتـری بـر فضـای تصـمیم گیـریهـا و سیاسـت گـذاری هـا سـایه افکنـد. یکـی از گفتمانهای غالب امروزی در عرصه اقتصاد، مفهوم جهانی شدن میباشد که به تبع آن رویکرد اقتصادی به آموزش شـدت پیـداکرده و مـدارس و دانشـگاه به عنوان یک بنگاه اقتصادی در نظر گرفته شده است. علاوه بر این، پارادایم ها و گفتمان غالب اجتماعی مسلط بر جامعه جهانی از قبیل شـهروند جهـانی و عدالت و برابری اجتماعی درصدد است بر اساس علم ارگونومی خرد که مثلث انسان (فراگیرنده)، محیط (درون و بیرون کلاس) و فناوری را به هم پیونـد دهد و یک نظام آموزشی را احیا کند که بتواند با جهتگیریها و سیاست های اجتماعی همسو بوده و به آن جامعه عمل بپوشـاند. بنـابراین، چـالشهـای مطرح شده کار تامین هزینه های سنگین خدمات عمومی ازجمله آموزش وپرورش را برای هر یک از ملت -دولتها دشوار کرده است و در حقیقت آمـوزش الکترونیکی پاسخی به تغییرات محیطهای پیرامونی بوده که درصدد است دغدغه های مربوط بـه اصـل عـدمکفایـت هزینـه را تـا حـدی مرتفـع نمـوده، دغدغه های مربوط به حقوق شهروندی را کاهش داده و عاملی برای باز توزیع عدالت و نابرابری آموزشی در مواجهه بـا نـابرابریهـا باشـد. در ایـن مقالـه تلاش شده تاثیر آموزش الکترونیکی در کارآمد سازی نظام برنامه ریزی آموزشی ایران موردبررسی قرار گیرد.