سنجش کیفیت رسوب بر اساس وضعیت فلزات سنگین (آهن، روی، مس، منگنز و نیکل) در رسوبات ساحلی بندر بوشهر

رسوبات مخزن انباشت انواع آلایندهها و جز تفکیکناپذیر اکوسیستمها هستند که از این میان، فلزات سنگین بهدلیل اثرات زیانبار روی زیستبومها و ماندگاری بسیار زیاد از اهمیت زیادی برخوردارند. پژوهش حاضر بهمنظور تعیین غلظت و درجه آلودگی فلزات آهن، روی، مس، منگنز و نیکل در رسوبات ساحلی بندر بوشهر انجام گرفت. بهمنظور نمونهبرداری از رسوب در بندر بوشهر، مسافتی به طول ۱۰ کیلومتر در نظر گرفته شد. از روش هضم اسیدی برای آمادهسازی نمونهها بهمنظور آنالیز فلزات استفاده شد. همچنین ویژگی های فیزیکی رسوب با استفاده از روشهای استاندارد اندازه گیری شد. شدت آلودگی فلزات سنگین در رسوبات نیز با استفاده از شاخصهای درجه آلودگی، درجه آلودگی اصلاحشده، ضریب آلودگی، ضریب غنیشدگی و شاخصهای مولر تعیین شد. بر اساس نتایج، توزیع فلزات در رسوبات بهصورت نیکل > مس > روی > منگنز > آهن بهدست آمد. در مطالعه حاضر بهدلیل فاصله عسلویه تا بندر بوشهر مقادیر کمتری برای فلز نیکل بهدست آمد. نتایج شاخصهای آلودگی ژئوشیمیایی مولر و سایر شاخصها حاکی از آن بود که رسوبات سطحی منطقه مورد مطالعه در وضعیت غیرآلوده قرار دارند. مقایسه میانگین فلزات در رسوبات با استانداردهای کیفیت رسوب نشان داد که غلظت فلزات مطالعه حاضر از سطوح استانداردها کمتر است. در نتیجه نوار ساحلی بندر بوشهر نسبت به فلزات آهن، روی، مس، منگنز و نیکل فاقد آلودگی است. این پژوهش نشان میدهد که اگرچه تغییرات کمی در یافتههای این شاخصها وجود دارد، ترکیب آنها درک جامعتری از خطرات فلزات سنگین در رسوبات سطحی بندر بوشهر به ما میدهد.

کلیدواژه ها:

Heavy metals ، Coastal sediments ، Muller index ، Enrichment coefficient ، Bushehr port ، فلزات سنگین ، رسوبات ساحلی ، شاخص مولر ، ضریب غنیشدگی ، بندر بوشهر