بررسی اثر همگرایی و واگرایی در آبگیرهای جانبی با مدل آزمایشگاهی و مدل ریاضی CCHE۲D

از جمله نکاتی که باید در طراحی عمومی آبگیرها به آن اشاره کرد مواردی نظیر: تامین کردن آب بهمیزان مطلوب در هر زمان، برای رفع نیازها، بدون درنظر گرفتن دبی رودخانه است، مشروط بر آنکه نیازها از جریان رودخانه تجاوز نکنند. با توجه به کمبود اطلاعات لازم در این زمینه و اهمیت پدیده انتقال رسوب به آبگیرهای جانبی در قوس رودخانهها، هدف اصلی تحقیق حاضر بر شناخت دقیق این مکانیزم استوار است. بدین منظور با بهره گرفتن از مدل فیزیکی، اثر ترکیب همگرایی و واگرایی در آبگیرهای جانبی در پدیده انتقال رسوب مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج نشان داد، با همگرا کردن فلوم آزمایشگاهی، دبی انحرافی به آبگیر افزایش پیدا کرده است. هرچه انتهای فلوم تنگتر شده و همگراتر شود باعث افزایش بیشتر دبی انحرافی میشود، بهطوری که با همگرا کردن فلوم به اندازه (b/B) ۰/۷۵ و ۰/۵ بهترتیب باعث افزایش ۱۳/۶ و ۷۵ درصد دبی انحرافی به آبگیر میشود که می‎توان علت آن را تنگشدگی و انسداد جریان و پس زدن جریان به آبگیر دانست. برخلاف همگرایی با واگرا کردن فلوم نتایج عکس شده، بهعبارتی با واگرا کردن فلوم دبی ورودی به آبگیر کاهش پیدا کرده است. هر چه انتهای فلوم بازتر شده و واگراتر شود باعث کاهش بیشتر دبی انحرافی میشود. با واگرا کردن فلوم به اندازه (b/B) ۷۵/۰ و ۵/۰ بهترتیب باعث کاهش ۲۱/۹ و ۳۱/۸ درصد دبی انحرافی به آبگیر میشود. بهطور متوسط درصد دبی انحرافی به آبگیر با زاویه ۳۰، ۶۰ و ۹۰ درجه بهترتیب ۱۳/۲، ۱۵/۲ و ۱۱/۵ درصد است. همچنین نتایج شبیهسازی با مدل CCHE۲D نزدیک به نتایج مدل فیزیکی است. شبیهسازی آبگیر در قوس همگرا ۶/۴ درصد خطا و شبیهسازی آبگیر در قوس واگرا ۱۱/۹ درصد خطا نسبت به مدل فیزیکی دارد که قابل قبول است.

کلیدواژه ها:

Intake ، Sediment transport ، Divergence ، Convergence ، Diversion discharge ، آبگیر ، واگرایی ، همگرایی ، دبی انحرافی ، CCHE۲D