اصول و معیارهای شهر سالم

ایده شهر سالم طرح آرمان گرایانهای است. با اینکه سابقه طرح آن به بیش از چند سال نمیرسد، معهذا ریشههای تاریخی آن بس طولانی و پرفراز و نشیب است. در واقع سال ۱۹۸۴ نقطه عطفی برای این مقوله است که با همت اشخاصی چون پرفسور دهل، دکتر اشتون و استقبال بیدریغ سازمان بهداشت جهانی (WHO) که آنرا در راستای ضمانت اجرایی اهداف و سیاستهایش میدید، منجر به ارائه و بعضا اجرای الگوها و سیاستهای نوینی در این راه گردید، بطوریکه پس از گذشت بیش از دو دهه، اینک ایده شهر سالم تبدیل به نهضت جهانی گردیده است. بعد از انقلاب صنعتی، تحولاتی که در جنبههای مختلف در شهرها روی داده، موجب شده مسائل و مشکلات  زیادی گریبانگیر شهرها شود. در این ارتباط شهرها دچار مشکلات عدیدهای از جمله انفجار جمعیت، تراکم رشد فزاینده، کمبود مسکن، مشکلات فقر، گسستگی رابطه بین شهر و طبیعت، آلودگی هوا و صدا و ترافیک وسایل موتوری، زاغههای ناسالم، کاهش سطح زندگی سالم اجتماعی و غیره مواجه شدند. طبق پیشبینیهای سازمان بهداشت جهانی، تا سال ۲۰۲۵ میلادی بیش از ۶۰ در صد جمعیت جهان شهرنشین خواهند شد. این جمعیت شهرنشین بیش از پیش مشکلات را تشدید خواهند کرد. با توجه به این که شهرها موجوداتی زنده و پویا و انسان محور هستند، اهمیت برنامهریزی شهر سالم با توجه به اصول و معیارهای آن در طول برنامهریزی بلند مدت برای شهرها ضروری میباشد. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف شناخت اصول و معیارهای شهر سالم  تهیه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، معیار ، شهر سالم