نقش فعالیت های آبخیزداری (بانکت و چکدم) در جلوگیری از فرسایش خاک (حوضه آبخیز مندرجان)

یکی از بزرگترین مشکلات منابع طبیعی فرسایش خاک و تولید رسوب میباشد که این عوامل عموما تابع شرایط اقلیمی، پستی و بلندی خاک و کاربری اراضی میباشد. در این تحقیق بررسی و ارتباط استفاده از اقدامات آبخیزداری از جمله بانکت و چکدم یا بندهای تاخیری با فرسایش خاک و تولید رسوب حوضه آبخیز  مندرجان واقع در سراب حوضه سد زاینده رود با مساحت ۲۳۰ کیلومتر مربع انتخاب گردیده است. در تحقیق حاضر از آمار بارندگی ایستگاه کلیماتولوژی چادگان و رسوبسنجی  مندرجان طی سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۸۱ و نقشه کاربری اراضی و سیمای فرسایش با استفاده از تصاویر ماهوارهای سال ۱۹۷۹ استفاده شده است. از آنجائیکه حوضه آبخیز مندرجان در غرب استان اصفهان واقع گردیده و دارای شرایط اقلیمی و هوای سرد با تابستانهای معتدل میباشد و متوسط بارش سالیانه آن ۴۲۰ میلیمتر برآورد شده، با توجه به محدود شدن بین کوههای داران (دالانکوه) از شمال و پشت کوههای زاگرس در غرب دارای آبراهه­های متعدد و شیب متوسط ۳/۱۳% با جهت شمالی و جنوبی بر نقطه خروجی حوضه آبخیز مندرجان منتهی می­شود. لذا اقدامات و فعالیت­های متنوع آبخیزداری از جمله (بانکت و چکدم یا بندهای تاخیری)  توانسته است در ترسیم و جلوگیری از فرسایش تاثیر مثبت و بسزایی داشته باشد. روش کار به صورت توصیفی- موردی همراه با بررسی­های کتابخانه­ای و میدانی می­باشد.