تازه های عکسبرداری هوایی

تا ده سال قبل وقتی صحبت از انتخاب هواپیما برای عکسبرداری به میان می ­آمد در جستجوی مشخصاتی از قبیل: قدرت ایستایی خوب، سطح بال بزرگ، شعاع عمل زیاد و از همه مهم تر در پی سرعت کم یا متوسط، بودیم. کمی سرعت هواپیمای عکسبرداری از این این نظر مطلوب بود که هنگام باز بودن دریچه نورگیر دوربین کشیدگی عوارض در سطح تصویر، ناشی از حرکت هواپیما به جلو، تا آنجا که امکان داشت کوچک و حداکثر از ۲۵ میکرن تجاوز نکند. این نکته مانع از انتخاب و کاربرد فیلم هایی بود که قشر حساس آن قدرت نقش ­بندی و یا قدرت تفکیک بیشتری داشتند، زیرا سرعت ضبط این نوع فیلم­ ها به خاطر کریستال­ های دانه ­ریزی که در امولسیون خود دارند خیلی کم بوده و باید زمان بیشتری در معرض نور قرار گیرند. به این منظور برای احتراز کشیدگی تصویر بیشتر، هواپیمای کم سرعت و فیلم های سریع (دارای کریستال دانه درشت و قدرت تفکیک کم) مورد استفاده قرار می­ گرفت تا در زمان بسیار کوتاهی، با دریافت نور به میزان مناسب، تصویری مطلوب تهیه شود.