فردوسی و نکوهش فلسفه

فردوسی در شاهنامه، فلسفه و فلاسفه را نکوهش میکند. آیا او با تفکر و تعقل مخالف بوده است؟ از شاهنامه چنین چیزی برنمیآید. او از مخاطبین خود میخواهد در پناه خرد زندگی کنند. پس نمیتواند با تفکر و تعقل مخالف باشد. آیا فلاسفه گروهی منسجم با عقایدی مشترکند؟ زمانه فردوسی چنین چیزی را تایید نمیکند. پس فردوسی در نکوهش فلاسفه کدام گروه از آنها را در نظر داشته است. حکیم طوس از فلاسفه غیر الهی که منکر مبدا و معاد بودهاند و نیز فلاسفهای که با اتکا به خرد بشری از دیگر منابع معرفتی استغنا میجستند، بیزاری میجوید. فردوسی دربرابر کلمه فلسفه از کلمه حکمت استفاده میکند در تلقی فردوسی، فلسفه و حکمت مترادف نیستند، بلکه در تقابل با هم قرار دارند.

کلیدواژه ها:

ستایش حکمت ، فردوسی ، نکوهش فلسفه