تدوین اصول طراحی محلهی دوستدار کودک با رویکرد تقویت حس اجتماعی کودکان (نمونهی موردی: محلهی رشدیه تبریز)

رشد اجتماعی و شکلگیری حس اجتماعی در کنار سایر ابعاد رشد اجتماعی کودکان از اهمیت بهسزایی برخوردار است. فرآیند اجتماعی شدن در کودکان به صورت واضح از هم بازی شدن با همسالان خود در عرصههای عمومی محیطهای مسکونی شروع به شکلگیری میکند. هدف این پژوهش تدوین اصول طراحی محلهی دوستدار کودک براساس تقویت حس اجتماعی در آنها است. جهت تدوین اصول مورد نظر این پژوهش با روش کیفی و اتخاذ پارادیم واقعیتگرایی و تاکید بر ابعاد عینی محیط ابتدا به ارزیابی محله بر اساس دیدگاه کودکان و والدین پرداخت. سپس بر اساس نظرات آنها و چارچوب نظری تدوین شده به ارائهی اصول طراحی محلهی دوستدار کودک بر اساس حس اجتماعی اقدام کرد. نمونهی آماری شامل ۶۰ کودک و ۲۵ والدین شد. روش گردآوری اطلاعات به روش میدانی و با تکنیکهای مصاحبه، پرسشنامه و مشاهدهی مستقیم صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان میدهد جهت ایجاد یک محلهی دوستدار کودک جهت افزایش حس اجتماعی بایستی تمام ابعاد طراحی شهری به نوعی در فرآیند طراحی مورد توجه قرار گیرد.      

کلیدواژه ها:

حس اجتماعی ، شهر دوستدار کودک ، محله ، رشدیه تبریز