بررسی ایزوترم های جذب مربوط به جذب مولیبدن از محیط آبی به کمک یک نانوجاذب متشکل از تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات و پلی وینیل پیریدین

به منظور جداسازی و استخراج یون های مولیبدن، در این مطالعه، از ترکیب تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات به علاوه ی پلی وینیل پیریدین به عنوان نانوجاذب که با نانوذرات آهن و سیلیکات عامل دار شده بودند، استفاده شد. با استفاده از تکنیک جذب ناپیوسته، شرایط بهینه جهت جذب مطلوب یون های مولیبدن برروی نانوجاذب بررسی و تعیین شد. سازگاری و آنالیز داده های مربوط به ایزوترم های جذب در دماهای مختلف، با مدل های ایزوترمی مختلفی مورد بررسی قرار گرفت. مدل های ایزوترم جذب دو و سه پارامتری به منظور بررسی سازگاری با داده های جذب مولیبدن برروی نانوجاذب، مورد مطالعه قرار گرفتند و همچنین معادلات خطای مربوط به هر ایزوترم، ارائه و مقادیر خطاها محاسبه شدند.

کلیدواژه ها:

جذب مولیبدن ، تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات ، پلی وینیل پیریدین ، نانوجاذب ، ایزوترم جذب