جایگاه کولبری در فقه و حقوق جزایی

مناطق مرزی به دلیل موقعیت جغرافیای و سیاسی خاص، با مشکلات اقتصادی، اجتماعی و بحران­های فرهنگی زیادی روبه­رو هستند؛ از جمله این مشکلات، مشکل بیکاری و روی­آوردن به شغل قاچاق کالا و کولبری به عنوان یکی از شیوه­های معیشت و سبک خاص زندگی است. لذا مناطق مرزی از محروم­ترین مناطق کشور هستند که بحث دوری از مرکز هم در این محرومیت بی­تاثیر نیست نظریات و تئوری­های نوین در رابطه با امنیتی ساختن مناطق مرزی، در کنار مقوله­های امنیتی که برای مناطق مرزی تعیین و در نظر می گیرند، جهت محرومیت­زدایی از این مناطق، مولفه هایی را در نظر گرفته و در صدد اجرای آن در این مناطق هستند که زمینه توسعه و پیشرفت را در این مناطق نیز فراهم آورند. تحقیق حاضر علی­رغم اینکه کولبری را به دلایلی که به تشریح آن پرداخته­ایم برخلاف شان و جایگاه کولبر به عنوان یک انسان می­داند به بررسی پدیده کولبری به عنوان پدیده­ای موجود پرداخته و به ارائه تعریف و تببین ماهیت فقهی و حقوقی آن پرداخته است تا ضمن روشن نمودن ماهیت این پدیده و شناسایی و تعیین قواعد فقهی و حقوقی حاکم بر موضوع کمبودهای تقنینی و فقهی در این رابطه نیز واضح و مبرهن گردد. همچنین ضمن مقایسه با نهادهای مشابه مانند قاچاق کالا در صدد بوده که مشخص نماید کولبری از لحاظ فقه و حقوق جزایی چه ساختار و ماهیتی دارد و نویسندگان برآنند که کمبودها و نبود حمایت­های حداقلی از کولبران را با تکیه بر قوانین و مقررات و خلاهای موجود مشخص و ضرورت وجود آن را بیان و برای رفع این خلاها راهکار ارائه دهند.

کلیدواژه ها:

مناطق مرزی ، موقعیت جغرافیایی ، فقه جزایی ، حقوق کیفری ، کولبری ، قاچاق کالا