ارزیابی خواص مهندسی بتن خودتراکم حاوی آب مغناطیسی و زئولیت طبیعی

هدف از این مقاله، ارزیابی خواص مهندسی بتن خودتراکم حاوی آب مغناطیسی و درصدهای مختلف زئولیت طبیعی میباشد. بدین منظور رفتار بتن خودتراکم در حالت تازه توسط آزمایشهای جریان اسلامپ، زمان جریان ۵۰ سانتیمتر(T۵۰)، زمان عبور بتن از قیف V، نسبت انسداد در جعبه L و شاخص پایداری چشمی بررسی شده است. خصوصیات مکانیکی و دوام بتن سخت شده با تعیین مقاومتهای فشاری و کششی، مدول الاستیسیته و درصد جذب آب در سنین مختلف و تحت عملآوریهای مرطوب و خشک مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاصل از آزمایشهای بتن تازه نشان داد که بکارگیری آب مغناطیسی و زئولیت طبیعی، موجب بهبود خواص رئولوژیکی و پایداری بتن خودتراکم میگردد. بنحوی که آب مغناطیسی قادر است جریان اسلامپ بتن را تا حدود ۳ درصد افزایش و ویسکوزیته پلاستیک مخلوط را بدون جداشدگی سنگدانهها تا ۶ درصد کاهش دهد. همچنین حضور آب مغناطیسی و زئولیت میتواند خواص مکانیکی و دوام بتن خودتراکم را بهبود بخشد. بر این اساس، مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مدول الاستیسیته بتن خودتراکم حاوی آب مغناطیسی و ۲۰ درصد زئولیت به ترتیب به میزان ۴۲، ۱۲ و ۳۳ درصد در سن ۹۰ روز افزایش یافت. همچنین در همین اختلاط، میزان جذب آب بتن حدود ۴۸ درصد کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

آب مغناطیسی ، بتن خودتراکم ، خواص مهندسی ، زئولیت طبیعی ، شرایط عملآوری