رابطه تاویل با ظاهر قرآن

با توجه به ظرفیت لغوی تاویل، تاویل می­تواند هم ارجاع به مفهوم باشد و هم ارجاع به مصداق. در یک مفهوم گسترده­تر تاویل حکمت­های نزول آیات هستند. تاویل و بطن در دیدگاه لغت­شناسانه دو مقوله جدا، اما لازمه یکدیگر هستند. از این­رو تاویل ارتباط معنایی با ظاهر دارد. مقاله حاضر به روش توصیفی-تحلیلی به بیان رابطه تاویل و بطن می­پردازد و به این نتیجه می­رسد که تاویل و بطن و حروف مقطعه و ... همگی از بخش­های مختلف زبان رمزی خداوند هستند و این امر منافاتی با قابل­فهم­بودن قرآن ندارد؛زیرا هرگونه تاویل از قرآن باید به نوعی رابطه زبان­شناختی با الفاظ قرآن داشته باشد که با کلمات گهربار معصومان (ع) از نظر معنا و مصداق قابل تطبیق است.

کلیدواژه ها:

تاویل ، بطن ، ظواهر قرآن ، وضع الفاظ