تهیه و مشخصهیابی ریزکرات ژلاتین- سدیمآلژینات- جنیپین به روش تشکیل کمپلکس پلی-الکترولیت

بسپارهای تخریب ­پذیر زیستی با ماهیت غیرسمی و زیست­ سازگار، در مهندسی بافت و رهایش دارو کاربرد دارند. مصرف ریزذرات بسپار طبیعی، بهصورت مستقل یا در ترکیب با مواد دیگر، با کاربردهای گوناگون ازجمله زیست ­مواد تزریق­ پذیر، در حال گسترش است. در این پژوهش، برهمکنش بسپارهای زیستی ژلاتین و سدیم ­آلژینات در ساخت ریزکرات، مطالعه شد. برهمکنش این دو بسپار، متاثر از pH، بار الکتریکی و غلظت آنها است و واکنش الکترواستاتیک بین پروتئین ­های با بار مثبت و پلی ­ساکاریدهای آنیونی، منجر به تشکیل فازهای محلول و نامحلول می­ شود؛ بنابراین، تاثیر نسبت مخلوط کلوئیدی و pH، در هم­ انباشتی بررسی گردید. در ابتدا، وزن مولکولی ژلاتین با روش حلال ­زدایی، باریک شد و رنگ ­نگاری ژل ­تراوایی (GPC)، خروج ژلاتین با وزن مولکولی کم را تایید کرد. بررسی مایع شناور مخلوط­ های کلوئیدی با آزمون طیف ­سنجی مرئی فرابنفش (UV-Vis)، نشان داد که هم­ انباشتی بهینه، در نسبت ژلاتین به سدیم ­آلژینات برابر چهار و pH برابر ۶۵/۳ رخ داده است. طی این فرایند، ریزکرات در اندازه ۱۰ تا ۲۵ میکرومتر با سطوحی صاف تشکیل شد و با افزایش مقدار جنیپین، تمایل به هم­نشینی ذرات مستقل ریزکرات بیشتر می ­شود. تغییر اندک ژلاتین در طیف دورنگنمایی دورانی (CD)، برهمکنش با سدیم ­آلژینات را نشان میدهد و مشاهده گروه عاملی آمید در طیف ­سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR) نیز، آن را تایید میکند. نتایج دمانگاشت آزمون DSC، نشاندهنده­ افزایش دمای تخریب ریزکرات دارای مقادیر بیشتر جنیپین بوده است.

کلیدواژه ها:

ریزکرات ، ژلاتین ، سدیمآلژینات ، جنیپین ، پلیالکترولیت