تحلیلی بر شاخصهای زیستپذیری با رویکرد حق به شهر، مطالعه موردی: بندر ماهشهر

تحلیل شاخصهای زیستپذیری با رویکرد حق به شهر می تواند نقشی کلیدی در رفع بسیاری از معضلات شهری ایفا نموده و رضایت شهروندان را بههمراه داشتهباشد. هدف این مطالعه بررسی شاخصهای زیستپذیری با رویکرد حقبهشهر برای ۳۲ محله مسکونی بندر ماهشهر و تعیین تفاوتهای فضایی این حقوق در محلههای مختلف شهر است. برای این منظور از ابزار پرسشنامه برای سنجش ابعاد ۱۳ گانه حقبهشهر بههمراه اطلاعات جمعیتی سازمان آمار استفاده شده است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی انجام شدهاست. برای سنجش تفاوت حقبه شهر در محلهها و سطحبندی محلات، نواحی، و مناطق از آزمونهای تحلیلواریانس و تحلیلمکانی استفاده شده است. یافتهها نشان دادهاست که محلههای مورد مطالعه از نابرابری فضایی در رضایت شهروندان در ابعاد مختلف حقبهشهر رنج می-برند. یافتهها همچنین بیانگر این است که در محلههای ۲، ۲۹، ۳۵ که تراکم جمعیت پایینتر و امکانات بهتری دارند درجه رضایت از حقبهشهر نیز بالاتر اظهار شده و برعکس در محلههای ۸، ۱۰، ۱۷، ۲۴، و ۲۵ که تراکم جمعیت بیشتر و شرایط نامطلوبتری دارند نارضایتی بیشتری از جانب پاسخگویان اظهار شده است. می توان نتیجهگیری نمود که نابرابری فضایی بندرماهشهر میتواند از یک طرف به دلیل حضور ساکنان غیربومی شاغل در صنایع این شهر و از طرف دیگر به دلیل غلبه دیدگاه نئولیبرال در بین مدیران شهری و استانی در تصمیم گیریهای راهبردی و اجرای برنامههای توسعه شهری باشد. بنابراین، توجه به رویکرد حقبهشهر در برنامهریزیهای توسعه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی این شهر براساس دیدگاه سیاستگذاری حقمحور میتواند نقشی کلیدی در کاهش نابرابریها و بهبود کیفیت زندگی شهروندان داشتهباشد.

کلیدواژه ها:

حق به شهر ، زیستپذیری ، سطحبندی محلههای شهری ، بندرماهشهر