نقش میانجیگرایانه ترس از ارزیابی منفی در رابطه با الگوهای ارتباطی و انگیزش پیشرفت ورزشکاران حرفه ای

مقدمه: با عنایت به این مهم که از مهمترین سازه های روانشناختی تاثیرگذار بر کیفیت عملکرد ورزشکاران حرفه ای، انگیزش پیشرفت و همچنین ترس از ارزیابی منفی میباشد، تحقیق جاری، با هدف بررسی نقش میانجی گرایانه ترس از ارزیابی منفی در رابطه الگوهای ارتباطی با انگیزش پیشرفت ورزشکاران حرفه ای انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهشهای توصیفی- همبستگی بود. روش کار: جامعه آماری این مطالعه توصیفی-همبستگی شامل کلیه ورزشکاران حرفه ای مشغول به فعالیت در باشگاه های ورزشی شهر مشهد در سال ۱۳۹۷ بود که نمونهای به حجم ۴۰۰ نفر از میان آنان به صورت در دسترس انتخاب گردید. برای سنجش الگوهای ارتباطی آزمودنیها از مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی ریچی وفیتز پاتریک (۱۹۹۰)، برای سنجش ترس از ارزیابی منفی در آن ها از پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی لری (۱۹۸۳) و جهت سنجش انگیزش پیشرفت آن ها از پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) استفاده گردید. دادههای این تحقیق با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوهای ارتباطی، ۵۹ درصد از واریانس ترس از ارزیابی منفی و همچنین، ۶۲ درصد از واریانس انگیزش پیشرفت نیز به وسیله ترس از ارزیابی منفی تبیین می شود. اما الگوهای ارتباطی به صورت مستقیم می توانند ۵۵ درصد از واریانس انگیزش پیشرفت را تبیین کنند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از بررسی داده های پژوهش حاضر، نشان داد که ترس از ارزیابی منفی در رابطه الگوهای ارتباطی با انگیزش پیشرفت ورزشکاران حرفه ای نقش میانجی دارد. همچنین اینکه بین ترس از ارزیابی منفی و الگوهای ارتباطی با انگیزش پیشرفت رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ترس ، ارتباط ، انگیزه ، ورزشکاران