پلاستیک‏ های قابل تجزیه از باکتری‏ های سینوریزوبیوم ملیلوتی به عنوان پلاستیک‏ های سازگار با محیط و سلامت انسان

مقدمه: پلی‏ هیدروکسی آلکانوآت ‏ها، پلی استرهای طبیعی و پلاستیک‏های قابل تجزیه هستند که در دانه‏های ذخیره‏ای انواع متنوعی از باکتری‏ها ذخیره می‏شوند. هدف از این پژوهش استخراج پلی هیدروکسی آلکانوآت (PHA) از باکتری‏های بومی سینوریزوبیوم ملیلوتی در ایران بود. مواد و روش‏‏ ها: جدایه‏های سینوریزوبیوم ملیلوتی از ریشه‏های گیاهان یونجه جمع آوری و با رنگ آمیزی گرم، آزمایشات بیوشیمیایی و تکثیر قطعه ۱۵۰۰ جفت بازی از ژن ۱۶Sr DNA شناسایی شدند. گرانول‏های PHA با آزمایش میکروسکوپی، ردیابی شدند. تولید PHA در محیط با کمبود مواد غذایی ارزیابی شد و مقدار آن با تبدیل PHA به کروتونیک اسید به‏وسیله تیمار سولفوریک‏اسید تعیین شد. اثر درجه حرارت، میزان هم زدن و منبع کربن (ساکاروز، مانیتول و مالتوز) بر وزن خشک سلول و تولید PHA بررسی شد. نتایج: حداکثر مقدار تولید پلیمر (۱۰/۴۳ درصد) در محیط پایه معدنی در ۲۹ درجه سانتی‏گراد، اسیدیته حدود ۷ و دور ۲۱۵ دور در دقیقه (rpm) مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که جدایه S۵ قادر به تولید بیش‏ترین مقدار پلی‏۳ هیدروکسی بوتیرات بود. پلیمر تولید شده از نظر خلوص با روش گازکروماتوگرافی (GC- Mass) تحلیل شد و از نظر پلی هیدروکسی بوتیرات (PHB) در مقایسه با پلیمر استاندارد تایید شد. بحث و نتیجه‏ گیری: می‏توان از سویه‏های بومی سینوریزوبیوم در تولید پلاستیک‏های قابل تجزیه استفاده کرد. نتایج این پژوهش نشان داد که جدایه ۵ سینوریزوبیوم ملیلوتی در ۲۹ درجه سانتی‏گراد، دور همزن rpm ۲۱۵ و اسیدیته حدود ۷ قادر به تولید بیش‏ترین مقدار تولید PHB بود. 

کلیدواژه ها:

پلی هیدروکسی آلکانوآت ، سینوریزوبیوم ملیلوتی ، پلاستیک‏های قابل تجزیه ، گاز کروماتوگرافی جرمی