پیش بینی علائم اختلال شخصیت نمایشی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه در دانش آموزان دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی پیش بینی علائم اختلال شخصیت نمایشی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه در دانش آموزان دبیرستانی بوده و تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق؛ شامل دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر قم در سال ۹۸-۹۹ دوره دوم متوسطه، در ۶۹ دبیرستان دخترانه به تعداد ۱۵۹۷۰ نفر و روش نمونه گیری بصورت تصادفی خوشه ای با استفاده از فرمول کوکران بر اساس نواحی چهارگانه آموزش پرورش و به تعداد ۳۷۵ تعیین گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ی طرحواره یانگ و میلون سه MCMI-III بوده که هر دو پرسشنامه از روایی و پایایی مناسب برخوردار بوده، پایایی دو پرسشنامه مذکور با استفاده از روش آلفای کرونباخ، بترتیب ۰/۸۵ و ۰/۸۳ تعیین شد. داده ها از طریق نرم افزار SPSS مورد بررسی قرارگرفته و برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، رگرسیون و همبستگی اسپیرمن) استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون های تحقیق نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه با علائم اختلال شخصیت نمایشی ۶۶ / ۰ و ۰۳ / ۱۷ ، رابطه معناداری وجود داشته و در بررسی ابعاد، طرحواره های خویشتن داری – خودانضباطی ناکافی ۲/۰۷ و ۰/۱۶ و استحقاق/بزرگ منشی ۰/۲۹ و ۳/۵۸ با اختلال شخصیت نمایشی، رابطه معناداری داشته، اما طرحواره های وابستگی – بی کفایتی ۱/۱۹ و ۰/۰۹ ، نقص و شرم ۰/۱۲ و ۱/۵۹ و رهاشدگی/بی ثباتی ۰/۰۵ و ۰/۷۲ با شخصیت نمایشی، فاقد رابطه معنادار بوده است

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، اختلال شخصیت نمایشی ، دانش آموزان دبیرستانی شهر قم