اثربخشی آموزش فلش کارت بر بهبود اختلال یادگیری نوشتاری در زمینه املا

یکی از شایعترین اختلالهای یادگیری در بین دانشآموزان، اختلال املا میباشد که یک سوم از تمام اختلالهای یادگیری را به خود اختصاص داده است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش از طریق فلش کارتها بر بهبود اختلال یادگیری نوشتاری در زمینه املا انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامیدانشآموزان پسر پایه اول ابتدایی شهر یزد بود و نمونهگیری به روش در دسترس انجام شد. بدین شکل که از بین دانشآموزان پایه اول دبستان که بخاطر ناتوانی و ضعف در املا، در کلاسهای مراکز درمان و آموزش کودکان با اختلال یادگیری شرکت داشتند، ۴۰ دانشآموز که در آزمون محقق ساخته اختلال در املا، نمره ۹ یا پایینتر کسب کرده بودند، انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) جایگزین شدند. به دانشآموزان گروه آزمایش طی ۱۴ جلسه ۶۰ دقیقهای (هفتهای سه جلسه) با استفاده از فلش کارتها مهمترین و پرکاربردترین واژهها و کلمات پایه اول دبستان آموزش داده شد. گروه کنترل با استفاده از روش مستقیم آموزش دیدند. نتایج کواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش از طریق فلش کارت، اختلال یادگیری نوشتاری در زمینه املا را در هر دو بعد حافظه دیداری و مشکلات آموزشی به طور معناداری بهبود بخشیده است. بنابراین میتوان از فلش کارتهای مصور ادغام شده، جهت درمان اختلال نوشتن املا دانشآموزان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

فلش کارتهای آموزشی ، اختلال یادگیری نوشتاری ، اختلال املا ، دانشآموزان پسر پایه اول دبستان