اثر بخشی آموزش یکپارچگی حسی در کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان درخودمانده

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش یکپارچگی حسی بر کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان درخودمانده بود. جامعه آماری شامل کودکان مستقر در مرکز کودکان درخودمانده اردیبهشت اصفهان به تعداد ۵۵ نفر با دامنه سنی ۸/۲ الی ۱۴ سال بود. از روش نمونه برداری هدفمند جهت انتخاب افراد نمونه استفاده شدو تعداد ۲۰ نفر به شکل گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. طرح پژوهش تحقیق از نوع شبه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بود. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس تجدید نظر شده رفتارهای تکراری (بودفیش و دیگران، (۲۰۰۰ با شش خرده مقیاس رفتار کلیشه ای، رفتار خودآزاری، رفتار وسواسی، رفتار آیینی، رفتار یکنواختی و رفتار محدود بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند که روش آموزش یکپارچگی حسی در کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان درخودمانده، رفتارهای وسواسی، و رفتارهای خودآزاری موثر است. با توجه به یافته های مذکور پیشنهاد می شود اثربخشی روش یکپارچگی حسی در رفتارهای کلیشه ای کودکان درخودمانده مورد مطالعه قرار گرفته و این روش برای درمان ناتوانی های دیگر این دسته از کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درخودماندگی ، یکپارچگی حسی ، رفتار های کلیشه ای