بررسی جایگاه زمینه گرایی در اثار منتخب هوشنگ سیحون

زمینه گرایی در معماری یک رویکرد با مفهوم سازگاری بنا با متن های تاریخی, طبیعی و فرهنگی است که مبحث تقلیدصرف از گذشته را رد و معمار را به نوآوری و خلاقیت تشویق می کند, تا بنایی سازگار با پیرامونش خلق کند. این مقاله بهبررسی زمینه گرایی و جایگاه آن در معماری هوشنگ سیحون معمار مقبره خیام نیشابوری, آرامگا ه بوعلی و آرامگاه نادرشاهافشار می پردازد و هم چنین بیان عقاید و نظریات او که از شاهکار های عصر پهلوی دوم است که منجر شده تا او از از دلتاریخ و فرهنگ ایران باستان معما ری مفهومی و پر معنا بیرون بکشد. از دلایل انجام این تحقیق باید به شناخت ریشه هایزمینه گرایی و نحوه بهره جستن از آن در تفکرات معمارانه اشاره کرد. روش انجام تحقیق از نوع کتابخانه ای و توصیفی تحلیلیاست. نتیجه حاصل از این مقاله به رشد و تعالی معماری درعصر حاضر بسیار حائز اهمیت است و منجر به بنای سازه هاییمفهومی و با معنای عمیق می شود.

کلیدواژه ها:

معماری زمینه ای ، معماری دوره پهلوی دوم ، هوشنگ سیحون ، مقبره خیام نیشابوری ، آرامگاه بوعلی ، آرامگاه نادر شاه افشار