تحلیلی بر مولفه های توسعه پایدار منطقه ای در برنامه ریزی بر مبنای آمایش سرزمین

امروزه رعایت اصول و مولفه های توسعه پایدار، حفظ تنوع زیستی محیط طبیعی و گسترش فرهنگ از معیارهای اساسی ارزیابی رشد جوامع به شمار می آید. با توجه به این معیارها و همچنین جدی بودن بحران های زیست محیطی در سطوح مختلف بین المللی و ناحیه ای که ناشی از الگوهای غلط توسعه معاصر است، دیدگاه آمایش سرزمین که بر اساس اهداف اکولوژیک و متعادل کردن توسعه اجتماعی - اقتصادی استوار است می تواند در رسیدن به توسعه پایدار و ایجاد استمرار سکونتگاه های پایدار انسانی نقش اساسی داشته باشد. لذا هدف از این مقاله نشان دادن و تحلیل مولفه های توسعه پایدار از دیدگاه برنامه ریزی منطقه ای بر مبنای رویکرد آمایش سرزمین است. روش کار در این مقاله تحلیلی- استنباطی است به این صورت که ابتدا به تحلیل مولفه های توسعه پایدار پرداخته و سپس جایگاه آن را در برنامه ریزی منطقه ای توسعه پایدار نشان می دهد. نتایج به دست آمده حاکی از این است که در یک تحلیل چند جنبه ای، مولفه های اقتصادی، کارایی منابع، عدالت اجتماعی و حفاظت زیست محیطی و همراه با نگاهی ارزشی به استمرار حیات انسانی، توسعه پایدار منطقه ای امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، توسعه پایدار ، برنامه ریزی منطقه ای ، توسعه پایدار منطقه ای