ارزیابی مسکن مهر شهر سنندج از دیدگاه نوشهرگرایی

مسکن یکی از مسائل حاد کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است.فقدان منابع کافی، ضعف مدیریت اقتصادی، نداشتن برنامه ریزی جامع مسکن و سایر نارسایی هایی که در زیر ساختهای اقتصادی این کشورها وجود دارد از یکسو و افزایش شتابان جمعیت شهرنشین از سوی دیگر، تامین سرپناه در این کشورها را به مشکلی چند بعدی تبدیل کرده است.به منظور حل این مشکل همواره در کشورهای مختلف سیاستهای گوناگونی اتخاذ گردیده است.در ایران نیز سیاستهای متنوعی در دولتهای مختلف برای تامین مسکن مورد نیاز اقشار مختلف و به ویژه اقشار کم درآمد در نظر گرفته شده است.یکی از مهمترین این سیاستها، سیاست مسکن مهر است که دولت نهم آنرا سرمشق خود برای تامین مسکن اقشار بی بضاعت قرار داد.این سیاست پس از اجرایی شدن از جنبه های مختلف اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی مورد انتقاد قرار گرفت.در واقع اندیشمندان و متخصصان امر مسکن در داخل کشور بر این اعتقاد هستند که هیچکدام از تفکرات نوین شهرسازی و معماری در برنامهریزی و طراحی سایتهای مسکن مهر مورد استفاده قرار نگرفته است(البته در کنار این امر باید به مواردی مانند مکانیابی نامناسب، دسترسی نامناسب و ... نیز اشاره نمود).یکی از تفکرات موجود در زمینه ایجاد سایتهای مسکونی جدید تفکر نوشهرگرایی است که اصولی دهگانه را برای طراحی یک سایت مناسب ارائه داده است.لذا هدف اصلی این پژوهش ارزیابی سایتهای مسکن مهر از دیدگاه اصول حاکم بر نوشهرگرایی بوده و به همین منظور سایتهای مسکن مهر شهر سنندج به عنوان پایلوت مطالعه انتخاب شده اند؛ و به صورت تحلیلی-مقایسه ای اصول نوشهرگرایی در سایتهای مسکن مهر مورد بررسی قرار گرفته اند.نتایج حاکی از آن است که به طور کلی اصول نوشهرگرایی به هیچ وجه در طراحی و برنامه ریزی سایتهای مسکن مهر مد نظر برنامهریزان وطراحان این سایتها قرار نگرفته اند.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن مهر ، نوشهرگرایی ، شهر سنندج