تاثیر نظامهای مختلف تغذیه بر ویژگیهای کمی و کیفی چغندر قند در شیوههای مختلف کشت

بهمنظور بررسی تاثیر نظامهای مختلف تغذیه (شیمیایی، آلی، شیمیایی+ آلی و شاهد) بر ویژگیهای کمی و کیفی چغندرقند در شیوههای مختلف کشت (کشت مستقیم، کشت نشایی و گلدانی)، آزمایشی بهصورت کرت­های خردشده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال، ۱۳۹۷-۱۳۹۵ در مزرعهای در کیلومتر ۷۵ شمالغرب شهرستان سبزوار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که در سال اول بالاترین عملکرد ریشه از تیمار تلفیقی کود شیمیایی و آلی و در شیوه کاشت گلدانی (۸۴/۸۴ تن در هکتار) و در سال دوم نیز از تیمار کود تلفیقی، ولی در شیوه کشت نشایی (۹۶/۸۲ تن در هکتار) بهدست آمد. بالاترین درصد قند ناخالص در هر دو سال در تیمار شاهد و در شیوه کاشت مستقیم بهدست آمد. بیشترین عملکرد قند خالص هم در سال اول (۲۹/۱۳ تن در هکتار)  و هم در سال دوم (۵۴/۱۴ تن در هکتار) را  کشت نشایی تولید کرد. کشتهای نشایی و گلدانی، ناخالصیهای ریشه بیشتری در مقایسه با کشت مستقیم داشتند. در بین روش­های تغذیه­ای، بالاترین ناخالصی­های ریشه در مصرف تلفیقی کود بهدست آمد. کشت مستقیم و عدم مصرف کود نیز بالاترین شاخص قلیائیت را تولید کرد. در مجموع، نتایج نشان داد با وجود افزایش ناخالصیهای ریشه در کشت نشایی یا گلدانی و مصرف تلفیقی کود، این تیمارها بالاترین عملکرد قند را تولید کردند. بر این اساس کشت نشایی و کوددهی تلفیقی را میتوان جهت تولید بالاترین عملکرد ریشه و قند توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

کشت گلدانی ، کشت نشایی ، عملکرد قند ، مدیریت تلفیقی کود ، ناخالصی ریشه