بررسی تاثیر آموزش حفاظت فردی در حملات شیمیایی بر نگرش دانشجویان پرستاری آجا به دو روش آموزشی سخنرانی و شبیهسازی

مقدمه: بسیاری از کشورها بهصورت پنهان و آشکار به سلاحهای شیمیایی، میکروبی و هستهای دسترسی دارند. محافظتهای فردی و جمعی اولین قدم دفاعی در برابر آلودگی با عوامل شیمیایی است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیرآموزش حفاظت فردی در حملات شیمیایی به دو روش اجرای آموزش سنتی به روش سخنرانی و آموزش به روش شبیهسازی بر نگرش دانشجویان پرستاری نظامی است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی آموزشی است که بر روی ۷۸ نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۲ انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیتشناسی و آزمون سنجش نگرش محققساخته بود. جهت تعیین اعتبار ابزار گردآوری دادهها از روش اعتبار محتوا وجهت تعیین پایایی ابزار از روش آزمون مجدد استفاده شد. نتایج با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی برای توصیف یافتهها و آمار تحلیلی t مستقل، t زوجی، آزمون دقیق فیشر و مربع کای با در نظر گرفتن ۰۵/۰ P< تحلیل شدند. یافتهها: میانگین نمره نگرش گروه سخنرانی قبل از مداخله۷۱/۹۹ و برای گروه شبیهسازی شده ۸۶/۱۰۲ (۱۷۷/۰P=) و این ارقام پس از مداخله به ترتیب ۲۹/۱۰۵و ۷۵/۱۰۲ بود (۲۸/۰P=). مطالعه حاضر نشان داد نتایج قبل و بعد از مداخله، تفاوت آماری معناداری ندارند. نتیجهگیری: نتایج نشان داد که آموزش موجب ارتقای نگرش دانشجویان پرستاری در زمینه حفاظت فردی میگردد ولی با وجود افزایش نگرش دانشجویان در زمینه حفاظت فردی در گروه سخنرانی و کاهش نگرش در روش شبیهسازی، تفاوت آماری معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

personal protection ، simulation method ، conventional method ، attitude ، بهره وری ، پرستار ، کیفیت زندگی کاری