شناسایی عوامل موثر بر درهمتنیدگی شغلی با رویکرد فراترکیب

یکی از چالشهای مهم سازمانهای امروزی ترک خدمت ارادی و داوطلبانه کارکنان است. ترک خدمت داوطلبانه هزینههای مستقیم و غیرمستقیم فراوانی برای سازمانها ایجاد میکند. ازین رو سازمانها همواره بدنبال بکارگیری رویکردهایی برای حفظ و نگهداشت کارکنان خود هستند. درهمتنیدگی شغلی از رویکردهای نوین در جلوگیری از ترک خدمت داوطلبانه کارکنان است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر درهمتنیدگی شغلی میباشد. در راستای این هدف، این پژوهش با استفاده از روش کیفی فراترکیب انجام شده است. ابزار گردآوری دادهها و اطلاعات در پژوهش حاضر، اسناد و مدارک گذشته در این زمینه است که به طور کلی شامل ۳۱ مقاله میشود. شیوه تحلیل دادهها براساس کدگذاری باز است. نتایج بیانگر این است که عوامل تاثیرگذار بر درهمتنیدگی شغلی را میتوان بر اساس چهار مقوله کلی: عوامل فردی(متغیرهای جمعیتشناختی، سابقه خدمت، اضطراب جدایی،توانمندی حرفهای و چشمانداز فردی)، عوامل شغلی(انتظارات شغلی، ماهیت شغلی)، عوامل سازمانی(کیفیت محل کار، فرصتهای رشد و ترفیع، پیوندهای درون سازمانی، رضایت از شرایط، نظام پرداخت و جبران خدمات و وجهه و اعتبار سازمان)، عوامل برگرفته از جامعه(شرایط خانوادگی و دوستان، فعالیتهای چندگانه، امکانات و تسهیلات رفاهی، شریاط بازار و جو فرهنگی، سیاسی، مذهبی) تحلیل کرد. در پایان براساس یافتههای پژوهش پیشنهادهای لازم ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

درهمتنیدگی شغلی ، ترک خدمت ، فراترکیب