تراورسهای کامپوزیتی راهی برای استفاده مجدد از ضایعات پلاستیکی و مقابله با نابودی جنگلها

جنگل ها از منابع عظیم خدادادی هستند که نیاز به وجودشان برای ادامه چرخه زیست غیرقابل انکار می باشد. حفظ و نگهداری این منبع عظیم از وظایف بشریت است. انسانها از دیرباز از چوب به عنوان ماده ای چندمنظوره استفاده می کردند. امروزه استفاده بی رویه از این ثروت، جوامع را بر آن داشته که از جنگل ها حفاظت نموده و مانع از قطع بدون ملاحظه درختان گردند. اما نکته مهم برای جلوگیری از کاهش منابع چوب، یافتن جایگزین مناسب برای آنهاست که خود، تولید آلودگی در محیط زیست ننماید. از طرفی بعد از دستیابی انسان به تکنولوژی ساخت مواد پلاستیکی و تولید فزاینده آنها، در دهه های اخیر مشکل حذف این مواد از چرخه زیست مطرح شد که به دلیل سخت بودن این امر، استفاده مجدد از آنها و به اصطلاح بازیافت آنها مطرح شد. یکی از اهداف پروژه ای که انجام شد ایجاد راهکاری برای کاهش این ضایعات پلاستیکی به همراه دادن ارزش افزوده به آنها و تلاش برای جایگزین کردن آنها به جای چوب در ساخت تراورس های خطوط راه آهن بود. در تمام مراحل انجام این پروژه خاص می بایست با تراورس های کامپوزیتی به خواص مکانیکی (از جمله استحکام کشش، استحکام ضربه و مدول کششی) حداقل در سطح تراورس های چوبی قدیمی رسیده می شد تا این جایگزینی مقرون به صرفه باشد. در نهایت خواصی که با ترکیب مواد پلاستیکی ضایعاتی (که بیشتر آن را پلی اتیلن بادانسیته بالا که از جمله پرمصرف ترین مواد پلیمری است و در ساخت ظروف نگهدارنده شوینده ها کاربرد دارد، تشکیل می دهد)، الیاف شیشه و لاستیک بازیافتی به آنها رسیده شد نه تنها قابلیت رقابت با چوب را داشت بلکه از آن پیشی نیز گرفت. علاوه بر آن این ترکیب برخلاف چوب در مقابل میکروارگانیسم ها و عوامل مخرب جوی بسیار پایدار بوده، زمان عمری در حدود 2 تا 3 برابر چوب دارد و بعد از گذشت زمان مذکور قابل بازیافت نیز می باشد.

کلیدواژه ها:

بازیافت ، HDPE ، تراورس ، کامپوزیت ، خواص مکانیکی