آموزش سبک زندگی دینمحور و ارتباط آن با سطح فرهنگپذیری زوجین (در میان خانوادهی کارکنان نیروی انتظامی)

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه آموزش سبک زندگی دین محور و ارتباط آن با سطح فرهنگپذیری زوجین بوده است. این پژوهش توصیفی- همبستگی بوده و جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی که شامل آزمون همبستگی پیرسون بوده، استفاده شده است. ابزار اندازهگیری در این جستار پرسشنامهی محقق ساخته با روایی و پایایی مورد قبول و در سه محور واکنش مخاطبین، سطح ادراکات و بهبود رفتار بوده است که میان ۱۰۳ نفر از مخاطبین حاضر(خانوادهی کارکنان نیروی انتظامی) در دورههای آموزشی ذکر شده که به شیوهی تصادفی انتخاب شده بودند توزیع شد. مخاطبین گروه آزمایش، ۶ دورهی چهار ساعته برنامهی آموزش گروهی را در بازه زمانی ۹ ماهه دریافت نمودند که پس از پایان یافتن این ادوار، نتایج تحقیق موصوف نشان داد ارتباط عمیقی میان واکنش مخاطبین به آموزشهای اجرا شده و ارتقا سطح معلومات آنها با موضوع سبک زندگی دینی وجود دارد از سوی دیگر، میان تعالی سطح ادراکات و فرهنگپذیری فراگیران همبستگی مثبتی وجود دارد؛ بهطوری که میتوان گفت دورهی مذکور اثر بسزایی بر هویت فرهنگی مخاطبین ایجاد نموده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، سبک زندگی دینی ، همسران ، واکنش ، ادراکات ، هویت ، فرهنگ