بررسی اثر ریزنمونه و غلظت تنظیمکنندههای رشد گیاهی بر کالزایی در گیاه Stipagrostis pennata

گیاه Stipagrostis pennata برای تقویت پوشش گیاهی مناطق کویری و همچنین تثبیت شنهای روان کاشته میشود و بهدلیل مشکل تولید بذر در این گیاه، این پژوهش با هدف القا کالوس در این گیاه انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل دو نوع ریزنمونه (گره ساقه و بذر)، چهار سطح توفوردی کلروفنوکسی استیک اسید (۲,۴-D) با غلظت­های یک، دو، سه و چهار میلی­گرم در لیترو پنج سطح بنزیل آمینوپورین (BAP) با غلظتهای صفر، ۰۵/۰، ۱/۰، ۲/۰ و ۴/۰ میلی­گرم در لیتر بودند که در محیط کشت پایه موراشینگ و اسکوگ اعمال شدندند.این پژوهش به­صورت فاکتوریل و بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. ریزنمونه بذر در تیمارهای سه میلی­گرم در لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ و ۲/۰ میلی­گرم در لیتر بنزیل­آمینوپورین، بیش­ترین درصد القا کالوس (صد در صد) را نشان داد، درحالیکه بالاترین درصد القا کالوس، در ریزنمونه گره ساقه (۶۰ درصد) در تیمار سه میلی­گرم در لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ میلی­گرم در لیتر بنزیل­آمینوپورین به­دست آمد. در مورد صفات سطح و وزن تر کالوس برای هر دو ریزنمونه و حجم کالوس در ریزنمونه بذر نیز تیمار سه میلی­گرم در لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ میلی­گرم در لیتر بنزیل­آمینوپورین، بهعنوان تیمار بهینه شناخته شد. ریزنمونه گره ساقه در تیمار دو میلی­گرم در لیتر توفوردی به همراه ۱/۰ میلی­گرم در لیتر بنزیل­آمینوپورین، بیش­ترین حجم کالوس را تولید کرد. به­طورکلی می­توان ریزنمونه بذر در ترکیب هورمونی غلظت­های سه میلی­گرم بر لیتر توفوردی به همراه ۴/۰ میلی­گرم در لیتر بنزیل­آمینوپورین را به­عنوان پروتکل بهینه­سازی شده معرفی کرد.

کلیدواژه ها:

اکسین ، پینه­زایی ، سیتوکینین ، کشت بافت ، گیاه سبد