تحلیل محتوای رویکرد مجله آپوزیشنز نسبت به تئوری معماری پس از مدرنیسم (۱۹۷۳-۱۹۸۴)

بیان مسئله: بیگمان جریان مدرنیسم در اواخر سده بیستم با نقدهای بسیاری در نشریههای معماری روبهرو بوده است. این نقدها هم موجب شکلگیری معماری پستمدرن بودهاند و هم دیگر جریانهای هوادار مدرنیسم را نمایندگی کردهاند. مجله آپوزیشنز بهعنوان معتبرترین مجله معماری، در اواخر سده بیستم نویسندگان و نقدهای گوناگونی از هر دو طیف را در بر گرفته است. با طرح این «پرسش» که «مجله آپوزیشنز در طول سالیان نشر خود چه رویکردهایی از نقد مدرنیسم را نمایندگی میکرده است؟» تلاش میشود تا جایگاه آپوزیشنز در مسیر شکلگیری تئوری معماری پس از مدرن مورد مطالعه قرار گیرد. میتوان این «فرضیه» را مطرح کرد که آپوزیشنز با طیف گسترده نویسندگان، که هرکدام بعدها از سردمداران شکلهای مختلف تئوری معماری پس از مدرن بودهاند («پیتر آیزنمن»، «کنت فرامپتون»، «رم کولهـاس»، «رافائل مونئو»، «دنیـس اسکات براون»، «مانفردو تافوری»، «برنارد چومـی» و دیگـران)، میتواند نمونه خوبی برای ارزیابی جریان حاکم بر تئوری معماری در آن دوره مهم باشد.هدف پژوهش: عبارت است از واکاوی اندیشههای منتقدانی که در یک بازه زمانی تاثیرگذار، تئوری معماری پس از مدرن را رقم زدهاند.روش پژوهش: چارچوب نظری مقاله به کمک شیوه استدلال منطقی به نگارش درآمده و برای تحلیل یافتهها از نمونهگیری «تمامشماری» در روش پژوهش «تحلیل محتوا» استفاده شده است.نتیجهگیری: براساس یافتهها میتوان گفت آپوزیشنز تعاملی دوسویه با جریانهای تئوری معماری پس از مدرن و نقشی اثرگذار بر شکلدادن به آنها داشته است. تلاش برای تئوریپردازی - و نه تاریخنگاری معماری - با رویکردی تفسیری در تحلیل جریانهای روز معماری ناشی از اهمیت چنین نقشی برای نویسندگان آپوزیشنز است. در سالهای میانی انتشار مجله، نئومدرنیستها و ستایش از اقتصاد آزاد، جهانیسازی و تکنولوژی بیشتر بهچشم میخورد، ولی در سالهای ابتدایی و انتهایی، به تاثیر از رویکرد منطقهگرایی انتقادی پستمدرنیستها واژههای زیرمتنگرایی، فرهنگ و جامعه، کلیدواژههای آپوزیشنز را شکل دادهاند.

کلیدواژه ها:

آپوزیشنز ، مدرنیسم ، نومدرنیسم ، پسامدرنیسم ، معماری مدرن