موسیقی درونی در غزلیات وصال شیرازی

محمد شفیعبن محمد اسماعیل شیرازی، معروف به میرزا کوچک، متخلص به وصال، متولد سال ۱۱۹۷ق و متوفای ۱۲۶۲ق در شیراز، از جمله شاعران برجسته و موسیقیدان نهضت بازگشت است که در غزلسرایی دستی توانا داشته است و در عین تقلید از سرآمدان غزلسرایی، صفات اصلی بهترین نمونههای شعر سنتی را حفظ کرده است و غزلیاتش نوای آهنگین و پرجذبهای دارد. هدف از این پژوهش بررسی موسیقی درونی غزلیات شاعر با استفاده از روش تحقیق تحلیلی-بسامدی و نشان دادن این مسئله است که موسیقی درونی تا چه میزان بر نظم آهنگ شعر او تاثیر گذارده و اینکه وصال چگونه با استفاده از تکرار که رکن اساسی موسیقی درونی است، معنی شعر را به خواننده القا کرده است. تحقیق بیانگر این مطلب است که وصال، با توجه به اطلاع از تاثیر نوای خوش موسیقی بر روان آدمی و آگاهی از جنبههای زیباشناختی موسیقی الفاظ، توانسته است با استفاده از شگردهای گوناگون موسیقی درونی، انتخاب واژههای زیبا و دلنشین، ایجاد تناسب، تکرار و هماهنگی آوایی واجها بر روح خواننده اثر بگذارد و معنا را بر دل و جان مخاطب بنشاند.

کلیدواژه ها:

وصال شیرازی ، غزلیات ، موسیقی درونی ، تکرار