تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی و محدودیت جریان خون با استراحت فعال و غیر فعال، بر میزان هورمون رشد و آمادگی جسمانی سربازان

مقدمه: نیروهای مسلح، با توجه به وظایف و ماموریتهایی که دارند، نیازمند سطوحی از آمادگی جسمانی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی و محدودیت جریان خون با استراحت فعال و غیر فعال، بر سطوح هورمون رشد وآمادگی جسمانی سربازان بود. روش بررسی: ۲۴ جوان سالم در ۳ گروه ۸ نفری تمرین مقاومتی سنتی (RT)، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون با استراحت غیرفعال (BFR+PR) و با استراحت فعال (BFR+AR) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت ۶ هفته، ۳ جلسه در هفته با شدت ۸۰-۷۰% ۱RM برای گروه RT و ۳۰-۲۰% ۱RM برای دو گروه دیگر اجرا شد. قبل و بعد از شش هفته شاخصهای فیزیولوژیک، انتروپومتریک، توان بیهوازی و انفجاری پا و سطوح هورمون رشد (الایزا) آزمودنیها اندازهگیری شد. یافتهها: نتایج نشان داد که ۶ هفته تمرین، اثر معناداری بر سطوح هورمون رشد دارد (۰۲/۰=p)، به طوری که در گروه BFR+AR بیشتر از گروه RT است. با این حال بین گروه BFR+PR با دو گروه دیگر تفاوت معنیداری وجود ندارد. همچنین۶ هفته تمرین، باعث افزایش معناداری در مقادیر پرش سارجنت و اوج توان در هر سه گروه، حداقل توان در گروه BFR+PR و میانگین توان در گروه BFR+AR و BFR+PR میشود. با اینحال این افزایشها در اوج توان، حداقل توان، میانگین توان و پرش سارجنت بین گروهها معنادار نبود. بحث و نتیجهگیری: با توجه به اصل کارایی تمرین و سازگاریهای مشابه با RT و BFR+PR، ترکیب تمرینات مقاومتی با BFR+AR میتواند جایگزین مناسبی برای این تمرینات شود.

کلیدواژه ها:

Resistance Training ، Rest ، Growth Hormone ، Physical Fitness ، تمرین مقاومتی ، استراحت ، هورمون رشد ، آمادگی جسمانی