رجوع از ایجاب در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا (۱۹۸۰ وین)

مفهوم و ماهیت ایجاب، علیرغم سادگی ظاهریاش، حاوی مباحث عمیقی است که قانون مدنی ایران به آن نپرداخته است. ایجاب، نخستین اراده انشایی قرارداد است و ممکن است قبل از قبول، مانند هر وجود اعتباری دیگری زوال یابد. رجوع موجب از مهمترین اسباب زوال ایجاب است که به اراده یکجانبه موجب واقع میشود. در این مقاله به بررسی رجوع از ایجاب در مهمترین سند تجارت بینالملل یعنی کنوانسیون بیع بینالمللی کالا پرداخته میشود. کنوانسیون، یکی از مهمترین اسناد تجاری است که آیینه تمامنمای اندیشههای متفکرین دو سوی حوزه آتلانتیک شمالی (رومی ژرمنی ـ کامنلا) است. آیا موجب پیش از قبول، التزامی به نگهداشتن آن دارد یا در رجوع از آن آزاد است؟ آیا ایجاب نافذ (یعنی ایجابی که به مخاطب واصل شده است)، قابلرجوع فرض میشود؟ در گام بعدی، چه محدودیتهایی باید بر حق رجوع موجب تحمیل کرد؟ آیا در رجوع از ایجاب، اطلاع مخاطب شرط است؟ آیا رجوع از ایجاب عام امکانپذیر است؟

کلیدواژه ها:

ایجاب ، استرداد ، رجوع ، تعهد به عدم رجوع ، اتکای مخاطب