تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده در بیان ژن MYD-۸۸ و سطح سرمی TNF-α در موشهای صحرایی دیابتی

زمینه و هدف:  دیابتملیتوس ناهنجاری متابولیکی است که همراه با نوروپاتی، عوارض کلیوی، بیماری قلبی و عروق محیطی، تصلب شرایین، فشارخون بالا و التهاب سیستمی است. امروزه استفاده از تمرین های تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده برای درمان بیماریهای متابولیکی مانند دیابت که تحمل قند و انسولین خون نقش بسزایی در کاهش عوارض آن دارد، در بین مردم رواج یافته است، لذا هدف از پژوهش  حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده بر میزان تغییرات بیان ژن تمایز میلوئید ۸۸ و سطوح سرمی  TNF-α بود.  مواد و روشها: ۷۲ سر رت ۶ هفته ای با میانگین وزنی ۱۵۰ گرم بصورت تصادفی به شش گروه ۱۲ تایی : گروه کنترل (C)، گروه دیابت (D)، گروه دیابت-تمرین تناوبی شدید (DIT)، گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT)، گروه دیابت- تمرین مقاومتی فزاینده (DRT) و گروه تمرین مقاومتی فزاینده ( RT) تقسیم شدند. ۶ هفته تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده ۳ روز در هفته  انجام شد. بیان ژن با تکنیک Real-Time PCR و محاسبه تغییرات با استفاده از روش CTΔΔ- ۲ صورت گرفت. سطوح سرمی TNF-α نیز به روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون فیشر و مانوا درسطح معناداری (۰۱/۰p≤) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها و نتیجه گیری: یافته های پژوهش ، افزایش معنادار بر میزان تغییرات هر دو فاکتور مورد سنجش بیان ژن تمایز میلوئید ۸۸ و سطوح سرمی TNF-αرا نشان داد. درنتیجه، تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده ازطریق فعال کردن مسیر و سازوکارهای سلولی مولکولی موجب کاهش اثرات منفی ناشی از بیماری آسیب عضله قلب دیابتی میشود.

کلیدواژه ها:

: Diabetes ، progressive resistance training ، High Intensity Interval Training ، TNF-a ، MYD۸۸ ، تمرین تناوبی شدید ، myd۸۸ ، بافت قلب ، دیابت ، تمزین مقاومتی فزاینده ، TNF-a