مدل یابی رابطه اهداف پیشرفت و باورهای انگیزشی با اهمالکاری تحصیلی : نقش میانجی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 396
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EDJ-11-3_008
تاریخ نمایه سازی: 5 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر با هدف مدلیابی بین اهداف پیشرفت، مولفههای باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزشگذاری درونی و اضطراب امتحان) و اهمالکاری تحصیلی با میانجیگری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام شد. در مطالعه همبستگی حاضر، ۳۸۲ دانشجو تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم تحقیقات، به پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم، اهداف پیشرفت میدلتن و میگلی و باورهای انگیزشی پینتریچ و دیگرویت MSLQ پاسخ دادند. در این مطالعه به منظور آزمون روابط ساختاری در مدل مفروض، از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری حداقل مجذورات جزئی با نرمافزار Smart PLS استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که همه شاخصهای برازندگی با دادههای گردآوریشده برازش داشتند. همچنین یافتهها نشان داد که اثر مستقیم خودکارآمدی، اهداف تبحری و ارزشگذاری درونی بر اهمالکاری تحصیلی منفی و معنادار، اثر مستقیم اهداف اجتنابی، گرایشی و اضطراب امتحان بر اهمالکاری تحصیلی مثبت و معنادار بود. اثر مستقیم باورهای انگیزشی و اهداف پیشرفت بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و اثر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمالکاری تحصیلی معنادار بود. اثر غیرمستقیم باورهای انگیزشی و اهداف تبحری بر اهمالکاری تحصیلی به واسطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی معنادار ولی اثر غیرمستقیم اهداف گرایشی و اجتنابی بر اهمالکاری با میانجیگری راهبردهای خودتنظیمی معنادار نبود. در مجموع نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی عوامل شناختی و انگیزشی نقش بسیار مهمی را بر عهده دارند و میتوان با توجه به این عوامل راهکارهای مناسب برای کاهش اهمالکاری ارائه داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه السادات رازقی
دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران.
حسن میرزا حسینی
عضو هیئت علمی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران.
مجید ضرغام حاجبی
عضو هیئت علمی، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، قم، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :