اثربخشی درمان مبتنی‌بر بهبود کیفیت زندگی بر عملکرد وکیفیت زندگی خانواده آزادگان

مقدمه: عملکرد خانواده یکی از شاخص­های مهم تضمین­کننده­ کیفیت زندگی و سلامت روانی خانواده و اعضای آن است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی‌بر بهبود کیفیت زندگی بر عملکرد وکیفیت زندگی خانواده آزادگان انجام شد.  روش: این پژوهش نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و پیگیری (دوماهه) باگروه کنترل که درسال 1395 انجام شد، 30 نفر از آزادگان شهرستان دیواندره، استان کردستان به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه مداخله و درمان را به‌مدت 8 جلسه و هرجلسه 80 دقیقه دریافت کرد. ولی گروه کنترل  مداخله‏ای دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده­ها، پرسشنامه­ کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL) و پرسشنامه­ عملکرد خانواده (FAD) مورد استفاده قرارگرفت. تجزیه‌وتحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار (SPSS-18) و آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره وتحلیل کواریانس یک‌راهه انجام شد.   نتایج: یافته‌ها نشان داد که میانگین کیفیت زندگی و عملکرد خانواده آزادگان درگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس­آزمون و آزمون­ پیگیری بیشتر بود و تفاوت معنی­داری وجود دارد (p <0/01) و این افزایش در مرحله پیگیری نیز حفظ شده است.  بحث: درمان مبتنی‌بر بهبود کیفیت زندگی می‌تواند  بر ارتقا و بهبودی کیفیت زندگی و عملکرد خانواده آزادگان تأثیری باثبات و پایدار داشته باشد و جهت افزایش عملکرد خانواده و کیفیت زندگی آزادگان مورد استفاده قرارگیرد.

کلیدواژه ها:

آزادگان ، درمان مبتنی‌بر بهبودکیفیت زندگی ، کیفیت زندگی ، عملکرد خانواده