نقش بازی و اتاق بازی در آموزش و پرورش

در این پژوهش به تأثیر بازی در یادگیری، پرورش روح، ذهن و خلاقیت کودکان می پردازد. بازی فعالیتی طبیعی، لذت بخش، شگفت انگیز و پر رمز و راز است. بازی وسیله ای برای بیان احساسات، برقراری روابط، توصیف تجربیات، آشکار کردن آرزوها و خود شکوفایی است. بازی از ضروریات زندگی کودک است و در رشد ذهنی و جسمی کودک تأثیر ویژه ای دارد. بازی وسیله ای است که کودکان از طریق آن احساسات خود را بیان کرده، با دیگران رابطه برقرار می کنند. جنبه های مختلف عقلانی، جسمانی و اجتماعی کودک در بازی رشد پیدا می کند و به همین دلیل بازی در یک کودک فعالیتی جدی است که نمی توان او را از آن بازداشت. تمام کودکان با وجود اختلافات فردی، سعی دارند در سال های اولیه نیروهای خود را به کار اندازند و فعالیت های گوناگونی انجام دهند که ظاهراً به بازی معروفند، اما در اصل، سرچشمه نشاط و شادی آن ها ست. بازی طبیعی ترین وسیله آموزشی و یادگیری کودک است. او از طریق بازی آموزش می بیند، چیزهای تازه کشف می کند، به خاصیت اشیاء پی می برد، رفتار بزرگترها را تقلید می کند و دنیای اطراف خود را می شناسد. در این مقاله با توجه به اهمیت نقش بازی در آموزش کودکان با وجود مشکلات به وجود آمده از بیماری کرونا با منابعی محدود نسبت به این موضوع مطالبی جمع آوری شده و سپس در مورد تصمیمات و اقداماتی که آموزش و پرورش ایران به ایجاد اتاق بازی در مدارس ابتدایی اطلاعاتی جمع آوری شده است و همچنین برای نمونه از روش های موفق آموزشی همراه با بازی به روش آموزشی کشور فنلاند صحبت به میان آمده و تاثیر بازی در موقعیت نظام آموزشی این کشور ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

بازی ، اتاق بازی ، رشد جسمی ، رشد ذهنی ، رشد اجتماعی ، رشد عاطفی.