مطالعه موردی نقش انسان در سفالینه های پیش از تاریخ فلات مرکزی ایران

هنر هر سرزمین را می توان در طی هزاران سال بر روی سفالینه های منقوشی جستجو کرد که روح قومی هر ملتی در آن بازتاب می یابد وهمچون بستری مناسب برای نمایش ذوق و خلاقیت مردمان هرقوم می باشد . در این مقاله به بررسی نقش انسان بر روی سفالینه های فلات مرکزی ایران پرداخته شده است،که نشان از سابقه طولانی بازتاب این نقش بر روی سفالینه ها داشته وبا کارکردهای متفاوت مورد استفاده قرار گرفته ؛که به تدریج درطول زمان تغییرات و تحولاتی را چه از لحاظ ساختار فرم تصویری وازچه از لحاظ کارکرد مفهومی به خود دیده است .با توجه به یافته های موجود دراین مقاله دو فرضیه مطرح است :الف -چگونه نقش انسان به عنوان محور اصلی بر روی سفالینه های فلات مرکزی منعکس شده است ؟ ب -تغییرات محیطی به چه میزان برروی نقوش انسانی فلات مرکزی تاثیر گذاشته اند.نتایج حاصــله نشــان می دهدکه نزد انســان پیش از تاریخ هنرآفرینی ناشــی از زندگی عملی،ابتدایی وبخشــی ازفعالیتهای حیاتی و وســیله ای برای شــناخت وغلبه بر واقعیت و محیط بوده است و نقش انسان نه تنها به صورت تزئینی مطرح بوده بلکه دارای رویکردهای متفاوتی بوده است که با مسائل زیست محیطی مطرح گردیده ا ست وتلاش ان سان آن دوره را در شناخت محیط خود و غلبه بر آن با اتکا به نوعی بیان تصویری می ر ساند که تلقی ای از خود ومحیط را منعکس می کند. این مقاله به شیوه توصیفی می باشد که با استفاده از اسناد ومنابع کتابخانه ای و مطالعه تصویری بر روی نقوش ظروف سفالینه ها درفلات مرکزی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

سفال ، نقوش انسانی ، پیش از تاریخ ، کارکرد بیانی ، فرم بیانی