اثر پیوند اتوگرافت بافت تخمدان انجمادی کپسوله‌شده با هیدروژل اسید هیالورونیک بر بیان ژن‌های VEGF، CD31 و CD34 در رت
محل انتشار: دوماهنامه فیض، دوره: 25، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 365
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEYZ-25-1_003
تاریخ نمایه سازی: 1 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: یکی از مشکلاتی که پس از انجماد و پیوند بافت تخمدان وجود دارد، ایسکمی و به‌دنبال آن مرگ‌ومیر فولیکول‌هاست. در مطالعه حاضر، هیدروژل اسید هیالورونیک با هدف بهبود آنژیوژنز در پیوند بافت تخمدان انجمادی رت استفاده شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 22 رت ماده بالغ (~8 هفته) با چرخه استروس (فحلی) طبیعی، اوارکتومی شدند و سپس تخمدان سمت راست آنها منجمد گردید و پس از ذوب، تحت دو گروه: بدون کپسوله‌شدن در هیدروژل اسید هیالورونیک (VT) و کپسوله‌شده در هیدروژل اسید هیالورونیک (VT+HA) در داخل عضله پشتی همان رت پیوند زده شدند. سپس در پایان اوّلین چرخه استروس، تخمدان ها از بدن رت ها خارج شدند و با روشReal time PCR بیان ژن های رگزایی VEGF، CD31 و CD34 مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون Mann–Whitney بررسی گردیدند و سطح معنی‌داری 0/05< Pدر نظر گرفته شد.
نتایج: در همه رتها چندین روز پس از پیوند، چرخه استروس برقرار شد. بنابراین همه پیوندها کاملاً موفقیت‌آمیز بود. همچنین در مورد دو ژن CD34 و CD31 بین گروه ها از لحاظ آماری اختلاف معناداری وجود نداشت. اما ژن VEGF به طور معناداری در گروه VT+HA (0/06±0/25) نسبت به گروه VT (0/05±1/00) بیان پایینتری داشت (0/05P<). بنابراین در پایان اوّلین چرخه استروس، گروه VT در بیان ژن های رگزایی موفق تر از گروه VT+HA ظاهر شد.
نتیجه گیری: هیدروژل هیالورونیک اسید، نقش مؤثری جهت رشد و بهبود رگزایی پس از پیوند در کوتاه‌مدت ایفا نمی کند. اما با توجه به خاصیت رگزایی هیالورونیک اسید ممکن است زمان بیشتری جهت افزایش بیان این ژن ها در گروه VT+HA لازم باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم اخوان طاهری
Gametogenesis Research Center, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, I.R. Iran.
مجتبی رضازاده ولوجردی
Department of Anatomy, Medical Science Faculty, Tarbiat Modares University, Tehran, I.R. Iran.
بی تا ابراهیمی
Department of Embryology, Reproductive Biomedicine Institute, Royan Institute (ACECR), Tehran, I.R. Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :