اثر تجویز حاد ال‌کارنیتین به‌تنهایی یا ترکیب با سدیم والپروات بر تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

سابقه و هدف: ال‌کارنیتین به‌عنوان یک ترکیب درون‌زا، اثرات متناقضی بر تشنج دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تجویز حاد ال‌کارنیتین به‌تنهایی یا ترکیب با سدیم والپروات بر آستانه تشنجات میوکلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 64 موش سوری نر نژاد NMRI (30-25گرم) به 8 گروه (8 حیوان در هر گروه) تقسیم شدند. نرمال‌سالین (به‌عنوان حلّال)، ال‌کارنیتین (50، 100، 150 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، سدیم والپروات (50 و 150 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و ترکیب دوز غیرمؤثر ال‌کارنیتین / سدیم والپروات (100/50 میلی‌گرم بر کیلوگرم) از طریق گاواژ تجویز شدند. ال‌کارنیتین و سدیم والپروات به ترتیب 4 و 2 ساعت قبل از القای تشنج تجویز گردیدند. از انفوزیون داخل وریدی PTZ برای القای تشنج استفاده شد. همه داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و نرم‌افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته‌ها نشان داد که ال‌کارنیتین در غلظت‌های 150 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم، آستانه تشنج میوکلونیک و تونیک را نسبت به گروه کنترل به‌صورت معنی‌داری افزایش می‌دهد (0/01

ال‌کارنیتین / سدیم والپروات آستانه تشنج تونیک را در مقایسه با دوز غیرمؤثر سدیم والپروات به‌طور معنی‌داری افزایش داد (0/007=P). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز حاد ال‌کارنیتین، موجب افزایش آستانه تشنج میوکلونیک و تونیک می‌گردد. همچنین ترکیب دوزهای غیرمؤثر ال‌کارنیتین / سدیم والپروات نیز موجب افزایش معنی‌دار آستانه تشنج تونیک می‌شود که می‌تواند درنتیجه ایجاد تغییر در متابولیسم سدیم والپروات باشد.

کلیدواژه ها:

L-carnitine ، Sodium valproate ، Pentylenetetrazole ، Seizure ، Epilepsy ، Mice ، ال‌کارنیتین ، سدیم والپروات ، پنتیلن تترازول ، تشنج ، صرع ، موش سوری