باز چرخانی و استحصال نمک های دریایی از تلخاب آب شیرین کن های استان هرمزگان

افزايش جمعيت و نيز عدم مديريت كارآمد در بهره وري از منابع آبي و معدني قابل استحصال و در دسترس سبب شده است تا ذخاير طبيعي سهلالوصول با سرعت قابل ملاحظه اي كاهش يابند. لذا استفاده پايدار از منابع آب شيرين و مواد معدني براي بازيافت و استفاده مجدد امري ضروريتلقي گرديده و تنها بدين طريق است كه نسل هاي بعدي ما نيز مي توانند از اين منابع بهره مند شوند. يکي از اين منابع پايدار آب درياها هستند كهبا شيرين سازي اين آبها ميتوان مقادير قابل توجهي از آب شيرين مورد نياز جوامع را تامين كرد. شيرين سازي همراه با توليد يک جريان تغليظشده از نمک و ساير مواد معدني و فلزي بوده كه رهاسازي آن در محيط زيست باعث ايجاد مشکلات فراوان در اكوسيستم ها مي گردد. از طرفيجريان تغليظ شده مي تواند به عنوان يک منبع پايدار براي توليد منابع با توجه به وجود بيش از ٤٧ نوع مواد معدني و فلزي تلقي گردد كه اتحاديهاروپا نيز در قالب طرح هاي ٢٠٢٠ Horizon سرمايه گذاري هايي را در اين خصوص انجام داده است. در اين مقاله تلاش شده كه روشهاي نوين بازيابي مواد محلول در جريان پساب آب شيرين كن ها مورد بررسي فني قرار گيرد و پس از آن با ارزيابي اقتصادي در سطح كشور وجهان پتانسيل هاي موجود اين روش را در كشور مورد بحث قرار گيرد. با توجه به توليد 162787 مترمکعب در روز آب شيرين شده توسط سيستمهاي اسمز معکوس در استان هرمزگان ميزان توليد تلخاب 488361 متر مکعب در روز در استان هرمزگان مي باشد كه كشور مي توان روزانه بيشاز 36 هزارتن سديم كلريد، 1500 تن منيزيم ، 495 تن كلسيم ، 186 تن پتاسيم وبسياري فلزات ارزشمند ديگر مانند فلز روبيديم را به اين طريقتوليد نمود كه مجموع ارزش بيش از 15 هزار دلار در روز نشان دهنده پتانسيل بالاي بهره وري از اين منابع پايدار بوده كه با استفاده از آنعلاوه بر كاهش خطرات زيست محيطي، افزايش سودآوري و توجيه اقتصادي را براي سيستم هاي آب شيرين كن به ارمغان آورد.

کلیدواژه ها:

آب شيرين كن ، تلخاب ، استحصال نمک ، استان هرمزگان