بررسی و مقایسه معنا درمانی از نظر اروین یالوم و ویکتور فرانکل

گرچه ویکتور فرانکل پدر معنا درمانی است اما این نوع درمان بخشی از رویکرد وجودی نیز تعریف می شود. نظر درمانگران وجودی درباره معنا در روان درمانی وجودی نه تنها یکسان نیست بلکه گاهی در مقابل هم می ایستند. به نظر یالوم، زندگی ذاتاً بی معناست و ما باید معنای زندگی را جعل کنیم نه کشف. پس زندگی معنادار از نظر او، منوط به رعایت یکسری اصول اخلاقی- روانشناختی ای است که خود بشر آنها را ابداع کرده است. این اصول اخلاقی- روانشناختی مبتنی بر مؤلفه های مابعدالطبیعی است. اما ویکتور فرانکل هم معتقد است که زندگی دارای معنا می باشد او برخلافسارتر که عقیده داشت هرکسی باید معنای زندگی خود را بسازد معتقد است که ساختن معنا خیلی تاثیر عمیقی در درمان ندارد بلکه زمانی که فرد معنای زندگی خود را کشف کند درمان اتفاق میافتد و فرد بهبودی می یابد. در مجموع می توان گفت اروین یالوم اعتقاد زیادی بر تاثیر معنا درمانی در درمان وجودی ندارد و حتی در کتاب روان درمانی اگزیستانسیال بسیار از درمان هایی که فرانکل در کتاب معنای زندگیش بیان کرده را شانسی و برپایه ازمون و خطا انجام داده است. یالوم تاکید بیشتری بر ترس از مرگ و تنهایی دارد تا معنا درمانی در روان درمانی اگزیستانسیال

کلیدواژه ها:

معنای زندگی ، اروین یالوم ، ویکتور فرانکل ، ترس از مرگ ، تنهایی