وطن گرایی در شعر فوزی معلوف و رحیم معینی کرمانشاهی

از آنجا که وطن بیانگر هویت ملی اشخاص است، همواره از توجه و اهتمام ادیبان به دور نمانده است. انسان ها به طورعموم و ادیبان به طور خاص در مورد زادگاه خویش آثار ادبی (منثور و منظوم) بسیاری نگاشته اند. گویی شاعران و ادیبان جایگاهو منزلت شعری و ادبی خویش را مدیون و مرهون زادگاه خویش هستند. حس وطن دوستی به شکل های متفاوتی در آثارشانتجلی یافته است؛ که به نظر م یرسد این تفاوتها در نتیجهی عوامل و شرایطی ظلم و ستم حاکمان، مهاجرت، جنگ، اسارتو ... باشد. این جستار بر آن است که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی مضامین وطن دوستی در اشعار خوزی معلوف شاعرمعاصر لبنانی و رحیم معینی کرمانشاهی شاعر معاصر ایرانی را مورد بررسی قرار داده و چگونگی تجلّی وطن و مهمتریناشتراکات و افتراق این مضمون را در اشعار این دو شاعر مشخص نماید، بررسی ها نشان داد که علیرغم دور بودن محل زندگیاین دو شاعر تفکراتشان از این حیث بسیار به هم نزدیک است.

کلیدواژه ها:

فوزی ، معینی ، وطن دوستی