تحلیلی بر برنامه درسی تربیت جنسی در دوره ابتدائی

در برنامه درسی رسمی کشور فقدان توجه به حوزه تربیت جنسی بطور جدی احساس می شود و این در نا آگاهی کودکان و حوادث ناخوشایندی که برایشان رخ میدهد نمود پیدا کرده است. نگرانی های ناشی از سو استفاده های جنسی از کودکان والدین و اولیای آموزش را به این فکر انداخته تا در صدد رفع این نقص برآیند و جای خالی این تربیت را در برنامه درسی غیر رسمی کودکان پرکنند. در حالیکه فقدان دانش و تجربه کافی و عالمانه در روندهای غیر رسمی برنامه های درسی ممکن است بجای نتایج مثبت و مطابق با فرهنگ و آموزه های ارزشی کشور ما پیامدهای نه چندان مناسبی به بار آورد. به همین دلیل ضرورت دارد پژوهش هایی مبتنی بر یافته های علمی و گزاره های برآمده از فرهنگ و نظام ارزشی کشور ایران در حوزه تربیت جنسی کودکان صورت پذیرد که پژوهش حاضر تلاش نموده در این مسیر گام بردارد.پژوهش حاضر از دسته تحقیقات کیفی است که با مطالعه مقالات و کتاب های متنوع در این حوزه برای ضرورت این مهم ،جایگاه آن در برنامه درسی ، نگاه اسلامی و بومی به این امر، نقش والدین در این باره و اولیای مدرسه و ویژگی های کودکان در این سنین، پرداخته است.نتیجه ی به دست آمده به این اشاره دارد که اولیا در درجه اول و معلمان در درجه ی دوم به دلیل نزدیک بودن به بچه ها و اعتمادی که بین آن ها وجود دارد باید شنونده خوبی برای حرف های کودکان باشند و راهنمایی آن ها میتواند کودکان را از خطرات زیادی حفظ کند و برنامه درسی در قالب دروس مختلف مثل: علوم تجربی،تعلیمات دینی و قرآن ،معلمان بهداشت و مشاوران مدرسه تربیت جنسی را به طور تخصصی در هر حوزه مثل بهداشت، روانشناسی، تعالیم و احاکم اسلامی و فیزیولوژی به کودکان یاد دهند و آن ها را هوشیار کنند.

کلیدواژه ها:

تربیت جنسی ، برنامه درسی تربیت جنسی ، رویکرد بومی و اسلامی