مقایسه فلسفی مبانی نظری سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با فلسفه پست مدرن

در عرصه ی تعلیم و تربیت، پست مدرنیسم بیشتر به بحرانهای آموزش و پرورش مدرن میپردازد و در واقع منتقد وضع کلی فرهیختگی موجود در آموزش پرورش مدرن است. با توجه به آنچه که گفته شد، هدف اصلی تحقیق حاضر، مقایسه فلسفی مبانی نظری سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با فلسفه پستمدرن بود. روش مورد استفاده در این پژوهش مطالعه ای و کتابخانه ای بود. در این مقاله مبانی نظری سند تحول آموزش و پرورش و فلسفه پستمدرن مورد بررسی قرار گرفتند. با بررسی ادبیات مربوط به فلسفه ی پست مدرن و سند تحول بنیادین و چالشهای مواجه در نظام آموزشی و همچنین با مطالعه تحقیقات پیشین میتوان گفت که تأکید پست مدرن بر اهمیت کثرت گرایی، اهمیت دادن به دیدگاه های دیگران، تقویت روحیه انتقادی در فراگیران، تشویق نوعی آموزش گفت وگو محور و مبتنی بر گفتمان، ستودنی است. از نکات مثبت دیگر در تعلیم و تربیت پستمدرن که بسیاری از مربیان پست مدرن مطرح کردهاند، میتوان به تأکید بر بردباری و تحمل یکدیگر، تفکرانتقادی، خلاقیت و خودآفرینی، تعهد اخلاقی، اهمیت احساسات و همچنین تأکید بر شهود اشاره کرد، نتایج به دست آمده مؤید آن است که نمی توان الگوی واحدی از تعلیم و تربیت و به تبع آن انسان فرهیخته در آموزش و پرورش برای تمام جوامع ترسیم کرد. پست مدرنیسم انسان فرهیخته را انسانی عاقل و انتقادگر میداند. در رابطه با نقد پست مدرنیسم که شاید می توان از پیامدهای منفی آن دانست نسبیت گرایی که در جنبه های اعتقادی، ارزشی و فرهنگی دانست. در انتهای مقاله نیز پیشنهادهایی در رابطه با موضوع جهت بهبود سند تحول آموزش و پرورش ارایه شد.

کلیدواژه ها:

سند تحول بنیادین ، فلسفه ی پست مدرن ، انسان فرهیخته