بررسی آیکنولوژیک اثر «خسرو و شیرین» غیاث الدین نقش بند

تولید پارچه از قدیمی ترین دستاورد های فرهنگی بشتتر است. این محصول به عنوان بخش مهمی از اقتصاد، حامل پیام هاینمادین فرهنگی جوامع کهن است. برای درک معانی نقوش منسوجات نیازمند شناخت مولفه ای نمادین که مانند زبان کلامی،معانی مشخص از یک دوره تاریخی را بازنمود می کنند، هستیم. آیکونولوژی ۱ با بازنمایی مولفه ای نمادین، به لایه ای معناییآثار هنری به روشی علمی دست می یابد. این روش اگرچه پژوهشی در راستای محتوای نقش یا تصویر است اما اساسا در پییافتن ارتباط این مولفه ها با نظام فرهنگی است. منسوجات دوره صفوی و به ویژه، آثار غیاث الدین نقش بند، برگرفته از هنر وفرهنگ کهن ایران، می توانند به عنوان حامل ارزش ها و اصالت فرهنگی عمل کنند. این پژو ش می کوشتد با بررسی و تحلیلآیکنوگرافیک ۲ پانوفسکی ۳، این مولفه ها در اثر «خسرو و شیرین» غیاث الدین به تبیین ارزش ای فرهنگی این اثر دست یابد.