نقوش گیاهی کاشیکاری درگذار ازعهد تیموری تاقاجار(نمونه مطالعاتی:مسجدگوهرشاد،مسجدشیخ لطف الله،مسجدالنبی قزوین)

در تاریخ اسلام مسجد در رأس توجه مردم به ویژه هنرمندان معتقد به مبانی دینی قرار داشته است. آنچه از آن روزگاران باقیمانده خود دریچه ای است برای شناخت عظمت معماری به کاررفته در بنای مساجداست. با توجه به اینکه تزئینات جز لاینفک معماری اسلامی است و بخش عمدهای از معماری اسلامی به تزئینات اختصاص یافته است لذا تحلیل و بررسی این موضوع امکان شناخت انواع تزئینات به کاررفته درمساجدو ویژگیهای این تزئینات را ارائه میدهد.در این نوشتار به بررسی و نقوش گیاهی درهنرکاشیکاری در سه دوره تاریخی متفاوت درمساجدگوهرشادمشهد در دوره تیموری ومسجدشیخ لطف الله در دوره صفویه و همچنین مسجدالنبی قزوین در دوره قاجار پرداخته شده است که هدف بررسی سیر تحول نقوش گیاهی در گنبد، سردرومحراب این مساجداست،که برسی ها نشان میدهد این تحول که شامل تحول در محتوای نقوش که از اسلیمی های ساده به اسلیمی سماعی و پیچیده و درنهایت نقوش طبیعت گونه با طیف رنگی گسترده تر رسیده است و شیوه کاشیکاری که از کاشیکاری معرق به هفت رنگ تحول داشته است در این دوره ها تحت تاثیرفرهنگ و شرایط اجتماعی و دیدگاه پادشاهان هر دوره بوده است روش انجام پژوهش در این نوشتار به صورت تحلیلی و مقایسه ای صورت گرفته است.