ارزیابی میزان امنیت کالبدی در بافت فرسوده شهر شیراز نمونه موردی: محله کلیمی ها

امنیت شهرها و ضرورت حفظ آن یکی از مهمترین مسائل در زندگی شهری می باشد. عموما توجه به امنیت شهری به عنوان بستراساسی برای ایجاد ارتباطات اجتماعی و ایجاد شهری سالم و پایدار مورد نظر تمامی نظریه پردازان شهری است. در این مقاله امنیت در شهر شیراز (محله کلیمی ها) از دید شاخص های کالبدی مورد تحلیل قرار گرفته است. برای گردآوری داده های مورد نیاز تحقیق منابع اطلاعات ثانویه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. بخش اصلی داده های تحقیق بمنظور تحلیل احساس امنیت در محیط کالبدی شهر در چارچوب شاخص های تعریف شده از طریق مشاهده و برداشت میدانی در محله صورت گرفته است. روش این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی میباشد. اطلاعات به دو طریق اسنادی و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه، مشاهده) جمع آوری شده است. جامعه آماری این تحقیق ساکنین محله کلیمی ها با جمعیتی بالغ بر1780 نفر هستند. همچنین به منظور تحلیل و بررسی امنیت در محله کلیمیها از مجموعه شاخص هایی بهره گرفته شده است که شامل: کیفیت معابر، پوشش گیاهی، روشنایی و مبلمان شهری میباشد. تخریب منازل مسکونی عمدتا واجد ارزش جهت افزایش نفوذپذیری در بافت و تبدیل آن ها به پارکینگ خودرو موجبات ناامنی در محله را بیش از پیش به وجود آورده است. با توجه به تجزیه و تحلیل داده ها، نتایج تحقیق نشانگر آن است که به عقیده اکثریت پاسخ دهندگان چراغ ها و تیر های برق در جای خود کاربرد ندارند و میزان روشنایی را نسبتا ضعیف دانستند و اینکه طبق آمار اکثر افراد به دلیل دزدی، ترس خروج از منزل را دارند و همچنین عدم وجود کاربری های شبانه، وجود زمین های بایر و مخروبه و دسترسی به نسبت ضعیف به نیروی انتظامی، امنیت محله کلیمیها را ضعیف ارزیابی کرده اند.

کلیدواژه ها:

امنیت ، امنیت شهری ، بافت فرسوده ، محله کلیمی ها ، شیراز